امروزه استفاده از ایمپلنت های دندان برای جایگزین یک یا چند دندان طبیعی از دست رفته است. و راهی برای بازگرداندن دندان های استفاده می شود. در گذشته از دندان های مصنوعی بجای دندان های طبیعی استفاده می شد؛ اکثر افرادی که از آن استفاده می کردند، ناراضی بودند. با آمدن ایمپلنت دندان راهی بسیار ساده و راحت و دائمی برای بیمارانی که دندان های خود را از دست داده اند.

ایمپلنت دندان در مشهد یک نوع پایه ی تیتانیومی سازگار با سلول های بدن و لثه ی بیمار است. این پایه ی تیتانیومی به عنوان ریشه تلقی می شود.

دندانپزشک پس از قرار دادن ایمپلنت در داخل استخوان فک بیمار، با استخوان سازی سلول های استخوان فک به ایمپلنت جوش می خورد. در بازه ی زمانی سه الی چهار ماه طول می انجامد. سپس قسمت تاج و روکش دندان ساخته شده بر روی پایه قرار می گیرد.



2.    اجزای مهم ایمپلنت چیست؟
ایمپلنت: از جنس تیتانیوم است که در استخوان های فک بالا و فک پایین قرار می گیرد
اباتمنت: اباتمنت از جنس های تیتانیوم، طلا و پورسلن یا چینی است.بوسیله پیچ به ایمپلنت وصل می شود. این قسمت ایمپلنت را به تاج دندان متصل می کند. شبیه دندان طبیعی است بریده شده تا تاج بر روی آن سوار شود.
ریستوریشن: ریستوریشن همان تاج دندان است. جنس آن از ترکیب پورسلین و یک آلیاژ فلزی ساخته شده است و می توان تمام فلز یا پورسلیت باشد. تاج به اباتمنت پیچ یا چسبیده می شود اگر پیچ شود که با مواد کامپوزیت هم رنگ پرکردگی دندان پوشیده می شود.
3.    چه افرادی می توانند از ایمپلنت دندان استفاده کنند؟

همه می توانند از کاشت ایمپلنت استفاده کنند و زمانی که یک یا چند دندان خود را از دست داده اند. یا فاصله ی بین دندان هایشان زیاد است بهترین روش استفاده از ایمپلنت است. استفاده از کاشت ایمپلنت در بانوان از سن 15 سالگی و در آقایان از سن 18 سالگی بهترین زمان است. ولی باید بیمار ودندانپزشک توجه کنند که آیا بیمار می تواند بعد از کاشت ایمپلنت از آن به بهترین نحو استفاده و مراقبت کند مرتب مسواک میزند و توجه به مواد غذایی که استفاده میکنند. در آینده دچار عفونت و بیماری های دهانی و دندانی نشوند.

4.    اگر ایمپلنت انجام نشود و جای دندان خالی بماند چه اتفاقی می افتد؟
وقتی بیمار دندان های خود را از دست می دهد، کم کم استخوان در ناحیه ای که در آن دندان نیست تحلیل می رود و دندان های مجاور تغییر مکان می دهند و تماس شان غیر عادی می گردد، سپس دندان های مقابل رویش بی رویه می کنند و سیستم دندانی بیمار را دچار اختلال می کند. استخوان فک آهسته آهسته تیز می شود و لثه نازک و آسیب پذیر می شود. زبان رشد بی رویه می کند و در جای خالی دندان قرار می گیرد.

در صورت از دست دادن دندان های بیشتری عملکرد در بدن چهار تا پنج برابر کاهش می یابد و بیمار به سمت غداهای غیر فیبری و نرم گرایش پیدا می کند. وقتی استخوان ها تحلیل می روند حتی درمان توسط ایمپلنت های دندانی در بعضی مواقع غیر ممکن و خیلی سخت و زمان بر می شود.

ایمپلنت دندان موجب مشکلات گوارشی را به دلیل جویدن صحیح مواد غذایی کاهش می دهد و باعث زیبایی و برگرداندن اعتماد به نفس در افراد ایجاد می کند.



5.    هدف از کاشت ایمپلنت دندان چیست؟
بالا بردن سلامت بیمار
پیشگیری از تحلیل پیشرونده استخوان فک
جویدن مناسبت غذاها برای بیمار
تکلم بهتر
ارتقای زیبایی و اعتماد به نفس بیمار
6.    چرا هزینه های ایمپلنت دندان گران است؟
ایمپلنت نسبت به دندان های مصنوعی که در گذشته و الان استفاده می شود گران تر است . زیرا هزینه های استفاده ی مواد بالا است مثل هزینه ی فیکسچر یا کلست انواع ایمپلنت ها و قطعات پروتزی اباتمنت و هزینه های لابراتوری  و روکش هایی دندا ن های عادی استفاده می شود. همگی بر قیمت ایمپلنت هارا بالا می برد. قیمت ایمپلت به عوامل مختلفی بستگی دارد مثل برند ساز ایمپلنتت که کره ای، سوییسی یا آمریکایی باشد. متخصص کاشت ایمپلنت که مهم ترین عامل است .

7.    طول مدت جراحی ایمپلنت چقدر است؟
مدت جراحی بسته به عوامل مختلف، متفاوت خواهد بود. مدت زمان بهبود بعد از جراحی نیز به سرعت ترمیم بافت های بیمار بستگی دارد، هر چند با پیشرفت تکنولوژی این مدت زمان به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. به طور متوسط زمان ترمیم بافتی و تشکیل استخوان حدود دو تا سه ماه است. که می تووان پس از این مدت مراحل ساخت پروتز یا تاج دندان را آغاز کرد.



8.    میزان موفقیت ایمپلنت چقدر است؟
درصد موفقیت انجام ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ در بیماران مختلف، متفاوت است.این مسئله در مرد ایمپلنت فک بالا و فک پایین نیز فرق می کند. به طور متوسط میزان موفقیت ایمپلنت دندان نود درصد گزارش شده است.

9.    جلسات بیمار با دندانپزشک برای نگهداری ایمپلنت دندان ها چگونه است؟

پس از تکمیل درمان ایمپلنت، جلسات ملاقات بیمار در مرحله ی نگهداری طبق یک جدول زمانبندی و با فواصل سه تا چهار ماه در سال اول صورت می گیرد. سپس با توجه به نیاز های خاص بیمار جلسات بعدی تنظیم می گردد.

بیمارانی که بهداشت دهانی مناسبی داشتند به مراقبت های پی در پی نیاز نداشته اما در مقابل، بیمارانی که با بهداشت ضعیف نیازمند مراقبت های حرفه ای به صورت های متوالی بودند.

بعد از گذشت یک سال و در صورتی که وضعیت کلینیک با ثبات شده بود فواصل ملاقت تا شش ماه افزایش میابد.